W systemie prawa polskiego de lege lata zatwierdzanie taryf zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków następuje w drodze decyzji organu regulacyjnego. Przyjęty zatem model oznacza, iż zatwierdzanie taryf następuje w drodze postępowania administracyjnego. Pociąga to za sobą określone skutki i konsekwencje prawne nie tylko dla samego organu regulacyjnego, który takie taryfy zatwierdza, wydając decyzję administracyjną, ale również i dla przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego, składającego stosowny wniosek taryfowy.
Funkcjonujący poprzednio model zatwierdzania taryfy zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków oderwany był od administracyjno-procesowych podstaw w tym znaczeniu, że nie toczyło się w przedmiocie zatwierdzenia taryfy jakieś postępowanie administracyjne, które kończyło się wydaniem decyzji administracyjnej. Toczyło się postępowanie, w którym rada gminy podejmowała lub też nie stosowną uchwałę.
Proponując nowy model zatwierdzania taryfy zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków ustawodawca w sposób istotny i daleko idący poszedł w stronę typowego postępowania administracyjnego.
Kilkuletni okres funkcjonowania nowego modelu zatwierdzania taryfy zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków pozwala na dostrzeżenie pewnych charakterystycznych i specyficznych zjawisk, które wystąpiły w związku z tym, iż zatwierdzanie takiej taryfy ujęte zostało w ramy postępowania administracyjnego i następuje poprzez wydanie decyzji administracyjnej. Dotyczy to przede wszystkim takich zjawisk, które nie występowały w modelu, kiedy to zatwierdzenie taryfy następowało w drodze uchwały rady gminy.