Na początku sierpnia WHO opublikowała notatkę dotyczącą monitoringu ścieków pod kątem pandemii. Badania ścieków pod kątem obecności patogenów mają długą historię, np. w przypadku wirusa polio czy oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.
W kontekście trwającej pandemii COVID-19 podobny monitoring zaczął być stosowany do wykrywania SARS-CoV-2 wydalanego do ścieków z górnego odcinka przewodu pokarmowego i górnych dróg oddechowych oraz z kałem.
Wykrycie niezakaźnych fragmentów RNA SARS-CoV-2 w nieoczyszczonych ściekach i osadzie odnotowano w wielu miejscach, takich jak Włochy, Hiszpania, Australia, Holandia, Stany Zjednoczone Ameryki, Francja, Pakistan. Badacze w Holandii, we Francji i Stanach Zjednoczonych wykazali korelację między stężeniami RNA SARS-CoV-2 w ściekach, a opisami przypadków klinicznych COVID-19. Ponadto niektórzy badacze sugerują, że monitoring stężenia RNA może dostarczyć informacji o przypadkach zakażeń z 4-7-dniowym wyprzedzeniem. Trwają również wysiłki w celu przeanalizowania historycznych próbek ścieków pod kątem dowodów migracji SARS-CoV-2 w przeszłości.
Wszystkie wymienione badania były prowadzone w ramach przedsięwzięć naukowych. Jednak niektóre kraje planują wdrożyć rutynowy monitoring wirusa w ściekach. Istnieje możliwość wykorzystania nadzoru środowiskowego do wczesnego ostrzegania, szczególnie w przypadku ognisk zakażeń w krajach, które już ograniczyły transmisję i łagodzą restrykcje społeczne lub w przypadku sezonowości. Oczywiście przed wdrożeniem monitoringu konieczna jest analiza kosztów i korzyści. Ponadto nadzór środowiskowy musiałby być ściśle powiązany z planem natychmiastowych działań w przypadku pozytywnego sygnału lub znacznego wzrostu liczby przypadków. Pozostaje wiele pytań, np. jaki poziom wzrostu RNA jest istotny dla podjęcia działań.
Jak dotąd nie opublikowano żadnych badań wykazujących zastosowanie nadzoru środowiskowego do identyfikacji SARS-CoV-2 w populacjach zwierząt.
Klara Ramm
ekspert IGWP
Źródło:
